วรรณา บัวแก้ว (ชื่อเล่น: นา) เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย ตำแหน่งตัวรับอิสระ และตัวเชต เธอเคยเป็นหนึ่งในนักวอลเลย์บอลทีมชาติไทยที่ได้เล่นวอลเลย์บอลอาชีพกับสโมสรจอห์นสัน สเปซาโน ในประเทศอิตาลี วรรณา บัวแก้ว เป็นนักกีฬาที่มีความมุ่งมั่นสูงสังเกตได้จากที่อายุมากแล้วก็ยังรักษามาตรฐานของตัวเองจนสามารถรับใช้ทีมชาตินับสิบปี มีผลงานรับใช้ทีมชาติในระดับโลกมากมาย เช่น เวิลด์กรังปรีด์ เวิลด์แชมเปี้ยนชีพ เวิลด์คัพ และอีกหลายรายการ วรรณา บัวแก้ว ถือเป็นนักกีฬาสายเลือดเก่าในยุคของแอนนา ไภยจินดา พัชรี แสงเมืองและพัฒนาฝีมือการเล่นร่วมกับชุดปัจจุบันได้อย่างลงตัว จนทีมชุดปัจจุบันเป็นทีมหนึ่งในแนวหน้าของโลก

ประวัติ

วรรณา บัวแก้ว เป็นชาวจังหวัดสระแก้ว บิดาชื่อแดง (เสียชีวิตหลังจากที่เธอติดทีมชาติเพียงไม่กี่ปี) และมารดาชื่อสนิท ซึ่งวรรณาสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีและปริญญาโท จากมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต (อาร์แบค) เริ่มเล่นวอลเลย์บอลตั้งแต่เรียนระดับประถมศึกษา ขณะเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา ณ โรงเรียนหนองกะพ้อ จังหวัดสระแก้ว หลังจากจบชั้นประถมศึกษา ก็เดินทางเข้ามาศึกษาที่กรุงเทพฯ โดยศึกษาชั้นมัธยมที่ โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย สมุทรปราการ พร้อมกับเล่นให้แก่หลายสโมสรจนกระทั่งติดทีมชาติ ใน พ.ศ. 2552 วรรณาได้ทำงานที่การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ในฝ่ายสังคมและสิ่งแวดล้อม ตำแหน่งนักวิเคราะห์นโยบาย

นอกจากนี้ วรรณา บัวแก้ว ยังเป็นนักกีฬาต้นแบบของนริศรา แก้วมะ รวมถึงเคยสอนเทคนิคการเล่นวอลเลย์บอลให้แก่นริศราด้วยเช่นกัน^[1]

ผลงาน

• วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์เอเชียนคัพ 2014 : อันดับที่ 5
• แชมป์ วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์เอเชีย 2009
• แชมป์ ซีเกมส์ 2009 ที่ประเทศเวียดนาม
• แชมป์ ซีเกมส์ 2007 ที่ประเทศไทย
• แชมป์ ซีเกมส์ 2005 ที่ประเทศฟิลิปปินส์
• แชมป์ ซีเกมส์ 2003 ที่ประเทศเวียดนาม
• แชมป์ ซีเกมส์ 2001 ที่ประเทศมาเลเซีย
• อันดับ 3 วอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์เอเชีย 2007 ที่ประเทศไทย (ได้สิทธิ์แข่งเวิลด์คัพ 2007 ที่ประเทศญี่ปุ่น และวอลเลย์บอลเวิลด์กรังด์ปรีซ์ 2008)
• แชมป์ปริ๊นเซส คัพ แสงโสมวีเม่น วอลเลย์บอล อินวิเตชั่น ครั้งที่ 13 (พ.ศ. 2549) ที่ประเทศไทย คว้าอันดับ 1 ได้ในรอบ 24 ปี โดยเอาชนะเวียดนามได้ 3 – 0 เซต
• อันดับ 10 (จาก 12 ทีม) ในการแข่งขันวอลเลย์บอลเวิลด์คัพ 2007 ที่ประเทศญี่ปุ่น
• พ.ศ. 2551 อันดับ 3 การแข่งขันเอเชียน คัพ ครั้งที่ 1 ที่จังหวัดนครราชสีมา ประเทศไทย

เข้าร่วมการแข่งขันวอลเลย์บอลเวิลด์แกรนด์แชมป์เปี้ยนคัพ

• พ.ศ. 2552 (อันดับ 6) ประเทศไทยในฐานะแชมป์ทวีปเอเชีย
• พ.ศ. 2556 (อันดับ 5) ประเทศไทยในฐานะแชมป์ทวีปเอเชีย

เข้าร่วมการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์โลก

• พ.ศ. 2553 (ผ่านเข้ารอบสุดท้าย) ประเทศญี่ปุ่น
• พ.ศ. 2545 (อันดับ 18) ประเทศเยอรมนี

เข้าร่วมการแข่งขันวอลเลย์บอลเวิลด์กรังด์ปรีซ์

• พ.ศ. 2556 (อันดับ 13)
• พ.ศ. 2555 (อันดับ 4)
• พ.ศ. 2554 (อันดับ 6)
• พ.ศ. 2553 (อันดับ 10)
• พ.ศ. 2552 (อันดับ 8)
• พ.ศ. 2551 (อันดับ 11)
• พ.ศ. 2549 (อันดับ 11)
• พ.ศ. 2548 (อันดับ 12)
• พ.ศ. 2547 (อันดับ 10)
• พ.ศ. 2546 (อันดับ 9)
• พ.ศ. 2545 (อันดับ 8)

เข้าร่วมการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงชิงแชมป์เอเชีย

• พ.ศ. 2556 (อันดับ 1)
• พ.ศ. 2554 (อันดับ 4)
• พ.ศ. 2552 (อันดับ 1)
• พ.ศ. 2550 (อันดับ 3)
• พ.ศ. 2548 (อันดับ 6)
• พ.ศ. 2546 (อันดับ 4)
• พ.ศ. 2544 (อันดับ 3)

เข้าร่วมการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยโลก

• ครั้งที่ 24 พ.ศ. 2550 ที่กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย (อันดับ 4)

รางวัลที่ได้รับ

• ตำแหน่งตัวรับอิสระยอดเยี่ยม ในการแข่งขันวอลเลย์บอลชิงแชมป์เอเชีย
• พ.ศ. 2552 ประเทศเวียดนาม
• พ.ศ. 2550 นครราชสีมา ประเทศไทย

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2556 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นตริตาภรณ์ช้างเผือก (ต.ช.)^[2]
• พ.ศ. 2553 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้น ตติยดิเรกคุณาภรณ์ (ต.ภ.)